Maart 2023 Het is alweer tijd voor mijn derde blog. In elke blog blik ik terug op dat wat mij afgelopen tijd heeft beziggehouden als zelfstandig ondernemer, als moeder en als mens.
Een paar weken terug mocht ik oppassen op de zevenjarige zoon van vrienden van ons. Ik had dat nog niet eerder gedaan. Maar ondanks dat werd ik door hem met open armen ontvangen. Hij vond het superleuk om alles in huis aan mij te laten zien. Zo mocht ik zijn lievelingsmok bewonderen, zijn bureau vol schatten en zijn ninja pak voor carnaval. Ook mocht ik hem voorlezen in zijn bed, net als zijn moeder deed. Zijn vertrouwen en openheid ontroerde mij. Zo mooi als er zo veel veiligheid is dat je zo in het leven kunt staan, vol vertrouwen!
Deze maand ben ik veel aan het nadenken over vertrouwen. Een nieuwe onderneming opstarten vergt vertrouwen én ook het nodige zelfvertrouwen. Juist omdat ik nu nog niet het vertrouwen heb van een groep mensen die weet waar ik voor sta. Mensen die ervaren hebben wat ik te bieden heb en hierin de meerwaarde van inzien en gebruik willen maken van mijn diensten.
Tijdens de week van de hoogbegaafdheid heb ik een open workshop georganiseerd om zo mensen kennis te laten maken met de creatieve retraites. Ik heb veel plezier beleefd aan de voorbereidingen. Vond het ook spannend of er wel mensen zouden komen. Maar toen alles klaar stond en ik met mijn kopje koffie even rustig in de ruimte zat was ik heel rustig. Al zou er niemand komen, dan nog wist ik dat dit is wat ik te doen heb.
Er kwam één moeder en het was een bijzondere en waardevolle ontmoeting! Door het gesprek met haar realiseerde ik me dat ook moeders van hoogbegaafde en/of hoog gevoelige kinderen die weer wel naar school gaan van harte welkom zijn bij mij. Het proces was (en blijft) immers heftig en intens. En ik bedacht me nog iets: Tijdens de creatieve retraite gaat elke moeder haar eigen proces door. Juist omdat moeders net als hun kind(eren) vaak intens alles beleven en zich makkelijk kunnen inleven (of misschien verliezen) in de ander, is het belangrijk dat iedere moeder dicht bij zichzelf kan blijven. Ik zie het als mijn taak om de deelnemers hier liefdevol in te begrenzen, zodat iedere moeder haar eigen ruimte blijft innemen (en niet gaat zorgen voor de ander).
Nu is het een week later en ik knijp hem wel een beetje. Ik heb nu drie aanmeldingen en heb nog één aanmelding nodig om de pilot retraite door te kunnen laten gaan. Mijn vertrouwen maakt weer regelmatig plaats voor angst… zal het wel goed komen? Heb ik alles gedaan wat ik kon doen? Wat kan ik nog meer doen? Stel dat het niet lukt…. Vertrouwen geeft ruimte, angst verstikt.
Maar wat is vertrouwen?
Is vertrouwen een gevoel of juist een rationeel besluit? En waarom is vertrouwen zo belangrijk? Ik heb wat gezocht op internet en vond onderstaande definitie wel verhelderend en veel omvattend.
Vertrouwen is het hebben van een vaste overtuiging dat een gewenste omstandigheid, waarvan de beheersing buiten de eigen macht ligt, zich voor zal doen. Voor vertrouwen is nodig dat je bereid bent risico te lopen, omdat vertrouwen een element van onzekerheid in zich draagt, nl. het risico dat de gewenste omstandigheid zich niet voor zal doen. Terecht gesteld vertrouwen moet daarom gerechtvaardigd worden door het te funderen op redelijke aannames. Vertrouwen heeft in zowel sociale als psychologische zin verschillende connotaties. De meest gangbare definitie van vertrouwen omvat doorgaans de volgende elementen:
- Bereidheid van een persoon of groep om afhankelijk te zijn van de daden van een andere persoon of groep.
- Geloven dat een ander eerlijk is of dat iets goed zal gaan
- Verwachting van een persoon dat degene die hij/zij vertrouwt zal handelen op een manier die hem/haar niet zal benadelen, met het risico in een nadelige positie te belanden indien de ander dit vertrouwen schaadt.
- Zelf niet weten, en zich verlaten op een ander.
De gave van mensen om in te schatten of iemand te vertrouwen is, kan worden teruggevoerd naar een neurobiologische structuur en activiteit in de hersenen.
Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Vertrouwen#cite_note-4 https://plato.stanford.edu/entries/trus
Zo, dit geeft mijn hoofd ook weer wat rust en helderheid. Maar als snel komt er weer een nieuwe vraag naar boven.
Hoe houd ik vertrouwen?
Dit jaar is het twintig jaar geleden dat een lieve vriendin verongelukte tijdens een bergwandeling. Afgelopen week kreeg ik van een vriendin die ik nog langer ken het nummer ‘Trust’ van Sixpence None The Richer opgestuurd. Het was het lied wat mijn overleden vriendin veel draaide in ons studentenhuis. … Trust in the Lord with all your hart and he will carry you through….
Hoe je het ook wilt noemen, God, goedheid, het mysterie van het leven…. Vertrouwen is wat we nodig hebben om te (over)leven. Juist op momenten wanneer alles niet zo vanzelfsprekend meer blijkt te zijn. Geloven dat het wel goed komt, linksom of rechtsom.
Wat mij ook vertrouwen geeft is een helder plan, een route, een doel. De boerderij is zo’n doel. Tekeningen zijn gemaakt. Het is nu tijd om de vergunning aan te vragen en aannemers een offerte te laten maken. Wat ik nu al wel weet, is dat ik mijn plan wat aan moet passen. Ik kom namelijk een ton te kort voor de verbouwing. Ik moet met banken en crowdfunding organisaties gaan praten. Ik hoop dat ik een partij vind die ook vertrouwen heeft in mijn plan!
Om eerlijk te zijn, vind ik het ook wel spannend om afhankelijk te zijn van hen. Ook voor mij geld dat ik vertrouwen mag hebben in de ander. Wordt vervolgd…
Hoe kan ik vertrouwen geven?
Dit is een laatste niet onbelangrijke vraag … Onze oudste heeft deze week toetsweek. Onze jongste bevriest nog regelmatig. Dit weekend was voor de jongste weer een weekend van veel schermtijd, om maar niet na te hoeven denken en te voelen. Als moeder slaat mijn hoofd dan regelmatig weer op hol en bekruipt mij de angst.
Vertrouwen geven is ook loslaten. Niet dat het mij als moeder niks kan schelen, maar ik mag mijn behoefte aan controle loslaten, om zo ruimte te geven aan mijn kinderen om hun eigen proces aan te mogen gaan!
Ik heb nog wel wat te leren, maar ik heb er vertrouwen in. Fijn dat we allemaal zo ons eigen proces mogen gaan. Hopelijk tot volgende maand!
Voel je vrij om deze blog te delen.
Warme groet,
Heidi Luijendijk
