Februari 2023: Omdat ik graag aan jullie de data wil doorgeven voor de pilot, nu alweer mijn tweede blog. De titel van deze blog is kort samengevat de visie van het vrije schoolonderwijs. Ik vind het drie krachtige woorden. Volgens mij is het belangrijk wanneer hoofd, hart en handen samenwerken met elkaar. Dit vind ik ook het mooie aan kunstzinnig dynamisch coachen. Ook hierin werken handen, hart en hoofd samen.
Tijdens het nadenken over dit blog gebeurde er van alles in mijn hoofd. Ik deel graag wat plaatjes van mijn gedachtespinsels met jullie. Misschien is het herkenbaar voor je, misschien ook niet, maar vind je het wel leuk om even mee te kijken.
Hoofd
Deze afgelopen weken werd ik geconfronteerd met het wel bekende schrijversblok. Ik ontving veel positieve reacties op mijn eerste blog. Dat deed me goed!. Maar nu? Waar zal ik over schrijven? Het moet wel net zo goed, of liever iets beter worden dan de eerste… Dat gaat toch nooit lukken!?
Vorige week had ik les van een ervaren docent en coach. Toen bekroop mij nog een ander gevoel van onzekerheid. Ja, ik kan leuk de data voor de losse retraites delen. Maar ben ik wel zo’n goede coach?
Hart
Terwijl ik dit schrijf lig ik met mijn laptop op de bank. Links van mij staat de ingelijste illustratie die boven aan deze blog staat. De illustratie heb ik – veertien jaar geleden – gekocht van medestudent Coen (met een C) tijdens mijn theateropleiding. Ik beloofde mijzelf destijds dat, wanneer ik een bedrijf zou starten, ik deze illustratie op mijn kantoor zou hangen als reminder. Dat heb ik ook gedaan: jaren heeft de lijst in mijn werkruimte op de BSO gehangen. Het komende jaar zal ze me vaker aanstaren vanaf de bank, totdat ze een mooi plekje vindt op de boerderij. Iedere keer leert ze me om even niet naar al mijn kritische gedachten te luisteren, maar eerst en vooral naar mijn hart.
Naar mijn idee leren we in het Westen vooral om naar ons hoofd te luisteren. We leren verstandig te zijn en weloverwogen, kritisch te denken over wat het meest efficiënt is.
Belangrijk, zeker! Maar geven we ons het hart ook ruimte? Geven scholen leerlingen ruimte om anders (lees: zichzelf) te zijn? Krijgen scholen ruimte vanuit de overheid om hier aandacht aan te geven? Of is er geen ruimte om meer aandacht te geven aan elkaar? Omdat we nu eenmaal hard op weg zijn naar succes, bezit, aanzien en welvaart via een misselijkmakende achtbaan?
Ik kies er nu voor om in een boemeltreintje te stappen. Mijn boemeltreintje wil ook successen vieren en geld verdienen, maar onderweg wil ik ook luisteren naar de harten van mijn medereizigers.
Naar je hart luisteren, dat is makkelijker gezegd dan gedaan.
Zeker als ouder van een hoogbegaafd en/of hoog gevoelig kind wat (bijna) is uitgevallen uit school. Je moet wel je hoofd gebruiken. Gesprekken met school, met het samenwerkingsverband, met leerplicht, buurtteam, therapeuten, HB-specialisten… En ondertussen niet vergeten je kind en je andere kind(eren) te blijven zien. Aan het eind van de dag ben je blij dat je dag weer doorgekomen bent. Luisteren naar je hart lukt dan niet altijd, omdat je te moe bent, op de overleefstand staat en misschien ook wel omdat je het een beetje vergeten bent hoe dat ook alweer moet.
Af en toe kwam afgelopen week het liedje ‘Blijf zoals je bent’ in mijn gedachten. Ik moest erom glimlachen. Jeugdsentiment, ik was toen zo oud als mijn kinderen nu. Een sentimenteel songfestival liedje. Toch zocht ik het nummer op en luisterde ik eens goed naar de tekst. Deze woorden bleven hangen…
in al die tijd heb jij veel meegemaakt
ondanks alles bleef je trouw
je bent m`n vriend m`n hele leven
wat zou ik zijn zonder jou
blijf zoals ik jou nu ken
ik hou van jou zoals je bent
gewoon … zoals je bent
je hebt zoveel om van te leren
toe maar gauw leer het me ik hou van jou
…
blijf zoals ik jou nu ken
ik hou van jou zoals je bent
gewoon … zoals je bent
In plaats van te denken dat dit over mijn grote liefde zou gaan, bedacht ik mij dat dit over mij gaat. Ik ben nog geen mega ervaren kunstzinnig coach, geen perfecte ouder of partner. Ik ben ik, gewoon zoals ik ben. Dat is wat ik kan geven, dat is goed genoeg.
Handen
Tijd om de handen uit de mouwen te steken en het gewoon gaan doen! Tijdens de week van de hoogbegaafdheid 4 – 12 maart, ben je van harte welkom om te komen ervaren wat we tijdens de pilot creatieve retraite dagen in het voorjaar gaan doen.
Op zaterdag 11 maart ben je ’s ochtends welkom vanaf 10.00 uur om kennis te komen maken. Ik zal een korte workshop verzorgen en mogelijk kunnen we al iets met elkaar delen. De koffie en thee staat vanaf 10.00 klaar bij het Natuur & Gezondheidscentrum op de Tuinbouwweg 19B in Maarssen. O ja, er zijn geen kosten verbonden aan deze ochtend.
Klik hier voor de data en verdere informatie over de creatieve voorjaarsretraite. Ik bied deze pilot retraite dagen aan tegen gereduceerd tarief. Fijn als je de pagina wilt delen met anderen. Wees van harte welkom!
De boerderij en het Hollands landschap
De boerderij is nog zoals ze is. De architect is druk aan het tekenen. In een volgende blog hoop ik je hier wat van te kunnen laten zien. De knotwilg voor de boerderij is al wel door mijn lief gesnoeid. Prachtig toch!
Als ik onderweg ben in de trein, geniet ik vaak van het Hollandse landschap. Ik zie de weilanden, bomen, kerktorens en windmolens voorbij zoeven. Voor mij een rustgevend beeld. Dat beeld blijft stil staan bij de boerderij. Vanuit het keukenraam van de boerderij zie ik ook weilanden, bomen en windmolens . De bomen nu nog kaal, maar juist zonder hun bladeren laten ze zien wie ze zijn: naakt en onbeschermd, maar tegelijk sterk en krachtig!
Misschien een idee om deze dagen extra te letten op de kale bomen om je heen. Laat je verrassen door hun schoonheid.
Alle goeds en leuk wanneer je volgende maand mijn blog weer wilt lezen!
Vind je het fijn om op de hoogte te blijven van mijn blogs en activiteiten, stuur dan een mailtje via het contactformulier, dan zorg ik dat je op de mailinglijst komt te staan en niks hoeft te missen.
Warme groet,
Heidi Luijendijk