Toen ik vandaag op weg naar de fysio door de straten in mijn wijkje fietste, zag ik de bomen als omgekeerde bruidsjurken overal om mij heen. Ik rook de geur van vers gemaaid gras. Nu zit ik weer op mijn bank – met een glimlach uit te puffen en met mijn hond aan mijn voeten – jou te schrijven.
Lieve moeder,
Ik ontmoet je nu regelmatig, bij wisselhart, ik lees over je in de krant en ik heb je ontmoet op 10 maart bij de online kennismaking tijdens de week van de hoogbegaafdheid . Wat ben je dapper en sterk! Wat is het toch zwaar als je kind niet tot bloei lijkt te komen, vastloopt, het hoofd laat hangen, opgejaagd wordt door goedbedoelde docenten en zorgverleners… Wat doet dit met jou? Is er nog bloesem aan jouw takken of ontbreekt inmiddels de energie om te kunnen genieten van dat wat jou eerder wel liet glimlachen.
Deze week viel mijn oog op een foto van een paar jaar geleden van mijn kind met haar zus, in carnavalskostuum. Ze wilde zo graag voldoen, maar in haar blik zie ik veel verdriet. Het deed me pijn de foto te zien, Gedachten die begonnen met ‘wat als’ en ‘ had ik niet beter’ vlogen gelijk door mijn hoofd. Nu we een paar jaar verder zijn, zie ik die verdrietige blik vaak nog steeds. Maar ik zie ook weer haar pretoogjes, als bloesemblaadjes. Dit raakt mijn hart en maakt het zacht en voorzichtig hoopvol. Ze komt er wel, mijn dappere kind.
Kom in mei of later dit jaar naar de creatieve retraite, op de boerderij! Kijk verder op mijn website en meld je aan voor een online kennismaking. Ik gun het je om bij te tanken, zodat jij kunt bloeien en er daardoor ook voor je kind kunt zijn. Jouw kind is met alle gevoeligheid en anders bedraad zijn dan de meeste kinderen een sterk en dapper mens. Met veel liefde als voeding en stevige wortels van geborgenheid in de grond komt je kind er zeker wel. Misschien zie je nu nog geen omgekeerde bruidsjapon, maar wel al een prachtige knop, die alle potentie heeft om tot bloei te komen. Laten we goed voor onze kinderen, onszelf en voor elkaar zorgen.
Zonnige groet,
Heidi
