Wat leert het leven mij? Terwijl ik deze werktitel op schrijf, ontstaat er gelijk een dialoog in mijn hoofd. Moet ik altijd leren? Moet alles maar van betekenis zijn? Wat bedoel ik met dit leren?
Wees gerust, ik bedoel geen kennisoverdracht, niet het aanleren van dogmatische waarheden of tegeltjeswijsheden. Het gaat mij om de ervaring, wat doe ik met dat wat het leven mij brengt?
Dit jaar heeft nog twee maanden te gaan. De afgelopen veertien maanden is er veel gebeurd. Zoveel dat ik zichtbaar niet veel heb kunnen werken aan mijn nieuwe bedrijf Ontdek_Ruimte. En was er veel radiostilte van mijn kant, maar ik leef nog!
In deze serie tot eind van het jaar, wil ik je graag iets van mijn ervaringen delen en dat wat het leven mij de afgelopen veertien maanden heeft gebracht. Wat ik nu al wel kan vertellen is wat het mij niet gebracht heeft. Ik heb geen toverdrankje ontdekt, geen formule voor succes of een kracht om een superondernemer, supermoeder of supervrouw te worden. Geen stormachtig succesverhaal, maar wel een verhaal met veel zachtheid. Een zachte bries om vol te houden, ook als het leven stormachtig is.
De ervaringen wil ik graag aan je vertellen vanuit mijn rol als moeder (van een HB en van een HSP kind), als ondernemer en als vrouw. In alle rollen wil ik het altijd graag allemaal goed doen. Dit deed ik door heel erg mijn best te doen. Alles zorgvuldig te doen, te zorgen voor de ander, in controle te blijven. Totdat het niet meer ging en ik uitgeteld raakte. Een grote storm, waarin ik letterlijk werd stilgezet. In februari kreeg ik een ongeluk waardoor ik maanden afhankelijk was van anderen en amper mobiel was. Ik wist dat het nodig was om echt stil gezet te worden, dat ik te luisteren had naar mijn lichaam. Ook wist ik dat ik hier doorheen moest, door het proces van loslaten, maar kak wat was en is het zwaar!!! En ik dacht dat ik na mijn burn-out van 2018 wel even genoeg geleerd had. Niet dus ; – )
Mijn storm heeft vooral te maken met los moeten laten. Niet alleen het feit dat ik door mijn ongeluk niet (hard) kon werken, geen geld kon verdienen, zodat ik het idee in controle te zijn moest loslaten. Hulp moest leren vragen. Maar ook met de scheiding van de vader van mijn kinderen. Met het feit dat ik mijn kinderen moest leren loslaten, omdat ze 15 en 17 zijn, maar ook omdat de kinderen niet altijd bij mij thuis wonen. Een nieuw thuis moest zoeken voor mij en de kinderen in deze oververhitte markt, omdat ons huis per 1 oktober verkocht was. En daar bovenop kreeg ik een paar weken terug te horen dat mijn lieve moeder ongeneeslijk ziek is.
Het leven is niet maakbaar, voor mij dit jaar meer dan duidelijk. Maar ik denk dat we allemaal wel op een punt komen waarin het leven je stilzet. En wie ben je dan als moeder, als vader, als ondernemer, werkgever of werknemer, als vrouw of man? Wat heeft het leven jou te leren?
Ik deel mijn verhaal met je omdat ik hoop dat de herkenning je troost en misschien ook wel een beetje moed zal geven. En natuurlijk vind ik het ook leuk om je te vertellen over Ontdek_Ruimte, en ontmoet ik je graag binnenkort in mijn boerderij voor een retraite of korte vakantie. Voor mij staat de boerderij ook voor verbinding, net zoals ik door mijn ervaring te delen graag in verbinding wil zijn met de mensen die zich in mijn verhaal herkennen.
Over twee weken deel twee van ‘Gelukkig, ik leef nog’. Met als subtitel: Ik ben een supermoeder!
Graag tot dan en deel gerust. Wil je op de hoogte blijven, stuur mij een berichtje dan voeg ik je mailadres toe aan mijn mailinglijst. En leuk wanneer je mij wilt volgen via Instagram of Facebook!
Harte groet,
Heidi
Lieve Heidi blijf vooral lief voor jezelf ♥️ mooi geschreven weer
Hej lieve Heidi, wat een openhartig verhaal deel je hier. Mooi! Niet altijd qua inhoud maar wel vanuit de menselijke kant. Succes met je prachtige doelen.
❤️
Lieve Heidi , met vol hart mogen ontvangen weer bericht van jouw als inspiratie bron .
6 weken lang was ik intensief aan het klussen aan mijn pipo Tiny wagen op een boerenerf “ boerderij de hartstocht “ in prachtig omgeving nabij riviertje het Gein tussen driemond en abcoude , daar waar ik mijn buiten workshop’s mag en kan geven , daar waar ik in alle rust ook mijn eigen kunstzinnig werk mag beleven , de hekken sluiter van al mijn visualiserende dromen . Ik moest aan jouw denken , de geweldige flow waarin men kan verkeren en bewegen , waarin droomwensen stuk voor stuk uit lijken te komen . Maar je groeit daar waar ander dierbaren of je lijf / geestelijk welzijn even niet willen of kunnen meegroeien , net alsof je soms even offers moet brengen . Het is een ontdekking , ook in onze (Tiki tijd geleerd) je even mag stilstaan , vanuit zachtheid samen met je intern kind in contact mag zijn met je oudere wijze , waarna je je weg weer vervolgt omdat je in je hart weet je de juiste weg hebt gekozen om jouw leven te leiden zoals het jouw zelfzijn beschouwt en beoogt , je na pauze stand weer verder mag op rijsen waarbij je de personen , nieuwe personen mag ontmoeten die op dat moment bij de plek situatiesering van je pad passen .
Aldus veel liefs van een Saskia die nog steeds in stijgende voortgaande lijnen beweegt in haar eigen ondernemerschap (freelancen) maar ook soms ineens door lijf en leden wordt stilgezet . Toch “ stilstaan , is bewustzijn verstaan , flink aarden , om op liefdevol voeten verder te gaan , weer te mogen hemelen “ Dansen met blote voeten op de aarde door dauwende graspollen , wroeten met handen in de aarde , ruiken de hooi mest luchten , horen de kukelende hanen , loeiende koeien , het wind geruis , zien al de lichtinvallen . Lijf en geest gestreeld !
Heel veel liefs van Saskia
Dank je wel lieve Saskia, mooi om te lezen. Alle goeds x